Let op: per 1 december kunt u voor vragen over de zorg van uw huisdier terecht bij Pets Health Den Haag op 070 - 369 42 40.
Soms komen er patiënten in de praktijk die een diepe indruk achterlaten, een pootafdruk op ons hart drukken. Vaak gaat het om patiënten die al hun hele leven bij ons komen of als ze langdurig intensieve, medische zorg nodig hebben gehad. Als deze patiënten aan hun eind zijn gekomen is dat voor de baasjes heel erg moeilijk, maar ook voor ons als personeel van de kliniek. Op deze pagina willen we deze 'speciale' patiënten een plekje geven.
Lieve Djenga, wat was jij een GE-WEL-DIG hondje! Ik mis je zo intens...
Zo lief, zo bescheiden, zo dapper en vooral ook zo dankbaar was je! Mijn speciale meisje, mijn -once in a lifetime-, nooit zal ik je vergeten en draag je voor altijd bij me...
Geef je Fester ook een kus van mij lieverd? Slaap lekker...
Een aantal maanden terug hebben we afscheid moeten nemen van deze mooie Sharpei dame. Jip was een steun en toeverlaat voor haar baas. Helaas had Jip last van het een en ander met haar gezondheid. Ze kampte met chronische blaasklachten en had last van allergieën. Jip was keihard voor zichzelf, een echte bikkel! Omdat ze weinig tot niet liet merken dat ze wat mankeerde was ze vaak moeilijk te diagnostiseren voor onze dierenarts. Door haar gezondheid en gedrag heeft ze van haar baas veel energie gevraagd, maar desondanks hield zij ontzettend veel van haar. Ondanks al deze gebreken heeft Jip, dankzij de uitstekende zorg, inzet en toewijding van haar baas, de hoge leeftijd van ruim elf jaar mogen halen. De beslissing om haar te laten gaan viel dan ook heel zwaar en ze word nog altijd vreselijk gemist! Wij willen haar lieve baas nogmaals heel erg veel sterkte wensen met het gemis van Jip! Het heeft zijn tijd nodig om deze lege plaats in huis een plek te kunnen geven, zij zal in ieder geval nooit worden vergeten!
Lieve Jup, wat zullen we je missen... Jup kwam eind augustus voor het eerst bij ons in de spoeddienst. Waarschijnlijk was hij aangereden door een auto. Zijn achterkantje bleek er ernstig aan toe. Röntgenfoto's onthulden trauma aan zijn staart en heiligbeen. Zijn staartje kon hij niet meer gebruiken en hij had geen controle meer over zijn blaas. We begonnen aan het lange proces van katheter in, katheter uit, met elke keer de hoop dat hij zelf weer zou kunnen gaan plassen. Maar keer op keer bleek zijn blaas overvuld en moest hij geholpen worden om hem te legen. Gelukkig was Jup de meest ideale patiënt die je je maar kan voorstellen. Al knuffelend liet hij zich heel geduldig katheteriseren en gooide zijn buikje nog maar eens in de lucht om aan te geven dat daar nog even gekriebeld moest worden. Blijkbaar vond hij het bij ons op de praktijk zó leuk, dat hij eenmaal thuisgekomen menigmaal zijn katheter er weer zelf uithaalde, zodat zijn baasje weer met hem retour moest naar de praktijk voor een nieuwe katheter. En denk maar niet dat Jup zich liet tegenhouden door een kraag of andere constructies om hem bij zijn katheter uit de buurt te houden, want Jup was ook een ware Houdini ;-) Meermalen overlegden we met verscheidene specialisten en we hoopten op dat wonder, dat sommige patiënten toch nog hun blaasfunctie terugkrijgen na een dergelijk trauma. Zijn gemotiveerde eigenaresse spaarde kosten noch moeite, Jup kreeg zelfs ondersteuning van acupunctuurbehandelingen. Maar de weken verstreken en hoewel Jup al die tijd zich een blije en gelukkige kat toonde en de behandelingen volledig relaxt onderging, werd zijn blaas maar niet beter. Uiteindelijk hebben we, na nogmaals uitvoerig overleg met specialisten, moeten concluderen dat herstel er voor Jup niet meer inzat. En hoewel hij met zijn 3 jaar nog veel te jong was om te laten gaan, wilden wij hem een leven waarbij meermalen per dag zijn blaas geforceerd geleegd moest worden, niet aandoen. En dus is een week geleden onze lieve teddybeer Jup van ons heengegaan...
Altijd vrolijk, een klein maar dapper hondje; dat was Lizzie! Ze ging overal met haar baasje(s) naar toe, in het fietsmandje of op latere leeftijd in de hondenbuggy. Ondanks haar hoge leeftijd bleef ze een heel jonge uitstraling houden. Samen met haar zusje Scarlett heeft ze het erg naar haar zin gehad. Een halfjaar nadat haar zusje is overleden, vond ze een nieuwe vriendin in River, een border collie. Lizzie leefde weer helemaal op. Ze was een echte knuffelkont, lag graag op schoot en genoot van de fijne wandelingen langs het strand.
Lizzie kwam van jongs af aan bij ons voor haar vaccinaties, ze was altijd een gezond hondje. Tot ze op latere leeftijd wat klachten ontwikkelde, ze sloeg zich steeds weer dapper door de behandelingen heen. Voor haar hartklachten kreeg ze medicatie die goed aansloeg. Ook voor een uitgebreide gebitsbehandeling draaide ze haar pootje niet om. Uiteindelijk kregen de ouderdomskwaaltjes de overhand; ze werd blind, doof en dement. Door ernstige artrose kon ze uiteindelijk nog maar moeilijk lopen en ging alles langzaam, stram en stijf. Ondanks al deze klachten heeft Lizzie een zeer hoge leeftijd bereikt; over een maand zou ze 18 jaar zijn geworden. De eigenaren van Lizzie vonden het echter genoeg en niet eerlijk tegenover hun altijd zo sterke meisje om door te tobben en hebben besloten om haar te laten gaan. Het afscheid is zwaar maar de eigenaren kunnen terugkijken op 18 mooie jaren. Wij wensen de baasjes heel veel sterkte met het verdriet om het verlies van hun lieve Lizzie!
Lieve, vrolijke Balou kwam altijd kwispelend onze praktijk binnen. Al sinds hij een klein pupje was, zagen wij Balou regelmatig. Niet alleen zijn Balou's baasjes vaste klant bij ons, ze zijn ook de ouders van assistente Denice. Balou zagen we de afgelopen jaren steeds vaker. En hoewel we deze lieve doedel graag zagen, waren de redenen dat hij langskwam niet zo leuk. Wat heeft Balou een hoop meegemaakt! Een aantal jaren geleden begon het met artrose, maar ook terugkerende blaasklachten plaagden hem. We hebben bij Balou vorig jaar nog een tumor van zijn poot verwijderd en een paar maanden geleden had hij een nekhernia. De blaasklachten, waarvoor Balou ook bij de specialist in Utrecht is geweest, werden echter steeds vervelender. De medicatie die Utrecht bij wijze van test had voorgeschreven hebben nog een poos geholpen, maar alles bij elkaar ging het steeds slechter. Het begon ook wel echt een oud baasje te worden. Balou heeft uiteindelijke een prachtige leeftijd van elf jaar en tien maanden bereikt. Afgelopen dinsdag hebben we afscheid moeten nemen van deze lieve lobbes. We wensen assistente Denice en haar ouders heel veel sterkte toe!
Soms krijgen we patiënten op de kliniek die ons allemaal in het hart raken...Bella was daar één van. Al van pup af aan kwam Bella bij ons op de praktijk en samen hebben we heel wat meegemaakt. Bella kwam altijd graag bij ons, ook nadat ze de nodige behandelingen en operaties bij ons had doorstaan. We hebben altijd veel plezier aan haar bezoekjes beleefd en zijn allemaal verdrietig dat zij er niet meer is.
Na een val van een trap begin dit jaar had Bella een enorme bult op haar flank. Aanvankelijk dachten (en hoopten) we dat dit alleen een haematoom (bloeduitstorting) was en dus vanzelf zou moeten verdwijnen. Puncties en echo gaven geen aanwijzingen in andere richting. Maar toen de bult maar niet slonk, zelfs groter werd en Bella bovendien ernstige bloedarmoede kreeg, konden we niet anders dan Bella nogmaals te opereren, en ze had al zoveel meegemaakt. Nadat zij enkele bloedtransfusies had ondergaan, ging ze naar de operatiekamer. Tijdens de operatie bleek de bult echter een kwaadaardige tumor en verwijdering was niet mogelijk. Er zat niks anders op dan afscheid te nemen van Bella. Zij heeft een hoge leeftijd mogen bereiken van (bijna) elf jaar. Mooie, lieve Bella zal door ons en haar baasjes enorm gemist worden. Wij, de dierenartsen en assistentes van Dierenkliniek Leeuwendael, wensen de baasjes van Bella enorm veel sterkte.
Ruim acht jaar geleden kwam Amy als kitten bij onze collega Daphna. Ze hadden vanaf het eerste moment een heel speciale band. Amy was overal bij en ging overal mee naar toe. Als er werd gelogeerd ging Amy mee, ze had haar eigen reiskoffer. Amy was er als eerste bij om Daphna te begroeten als ze weg was geweest, op schoot knuffelen kon ze als de beste. Overal in huis liep ze met Daphna mee, het lekkerste plekje in bed was voor Amy. Amy was een steun en toeverlaat. Maart 2012 ging het plots helemaal mis met Amy, ze had acuut nierfalen. Even vreesden we het ergste, maar na een aantal dagen in onze kliniek knapte ze toch weer op. Het infuus had gelukkig het gewenste effect, Amy moest voortaan wel streng op een nierdieet blijven. Zo gezegd, zo gedaan en Amy hobbelde weer heerlijk rond en achter Daphna aan als vanouds. Helaas begon 2015 met een drama. Amy werd ziek op oudejaarsavond... de volgende ochtend ging het vreselijk slecht. Na bloedonderzoek bleek dat Amy, opnieuw, acuut nierfalen had. Ook de tweede nier was er mee opgehouden. Op nieuwjaarsdag heeft Daphna, samen met haar man een zwaar besluit moeten nemen; ze moesten Amy laten gaan. Het afscheid was heel erg zwaar. Thuis krijgen ze gelukkig steun van hun andere poezenkinderen Elske en Tara. Vooral Elske mist Amy ook heel erg. Ze zoekt nog vaak naar haar poezenvriendin en kruipt dan op schoot om daar niet meer vandaan te gaan. Wij willen Daphna en haar man ontzettend veel sterkte wensen met het grote verlies van hun geliefde poezenmeisje.
Toen we elkaar voor de eerste keer zagen was er meteen een klik. Onze band was heel hecht! Daar waar ik ging, daar ging Fester met mij mee. Hij ging mee naar school, heeft mij door mijn examen voor paraveterinair heen geholpen destijds, en mee naar het werk. Fester was er voor me, hij stond altijd voor mij klaar. Mijn schaduw. Hij heeft een fantastisch mooie leeftijd mogen bereiken! Vorige week vierden we zijn 16e verjaardag, een week later stortte hij in en was het afgelopen. Ondanks dat we wisten dat hij al op leeftijd was, kwam dit afscheid toch plotseling en geheel onverwacht. De lege plek die hij achterlaat doet zo pijn, een leeg mandje... In mijn gedachten hoor ik hem nog altijd achter me aan lopen, gaat hij nog steeds met mij mee. Wat mis ik mijn allerliefste vriendje.
Wat een lieve, goedige lobbes; Splinter had al veel meegemaakt en kwam ondanks alles nog elke keer weer kwispelend de spreekkamer binnen. Zo ook zijn laatste keer, Splinter was erg oud en zijn lichaam was aan zijn eind. Zijn baasje heeft een heel moeilijke maar goede beslissing genomen en heeft Splinter in alle rust laten gaan. Meneer schreef zelf een heel ontroerend afscheid. Wij vonden dit zo mooi dat we dit graag willen delen. Wij wensen het baasje van Splinter heel veel sterkte de komende tijd.
Lieve Supy en Kerry, twee yorkshire terriërs die zeer op elkaar gesteld waren. Of dit de reden is dat ze binnen een maand na elkaar zijn overleden blijft een vraag, maar het afscheid was wel extra zwaar. Meneer bleef achter met Nouska. Nu ze alleen is en de aandacht niet meer hoeft te delen met haar twee vriendjes is Nouska een steun en toeverlaat voor meneer. Supy en Kerry zijn bij elkaar begraven, meneer schreef aan hen een heel lieve brief. Wij wensen meneer heel erg veel sterkte met het verlies van zijn twee kleine hondenvriendjes.
Lieve April, wat hebben we met jou een hoop beleefd. Je was een hondje met een gebruiksaanwijzing maar wat was je altijd lief! Bij ons op tafel vond je het zeker niet altijd leuk en is het een aantal keer zelfs kantje boort geweest, toch wist je er steeds weer bovenop te komen. Helaas haalden de lichamelijke klachten je in en hebben we je uiteindelijk toch echt moeten laten gaan.
Wij wensen de baasjes van April heel veel sterkte met dit grote verlies van een klein maar dapper hondje!
Mevrouw schreef zelf het volgende:
Helaas hebben wij April zaterdag moeten laten inslapen. April kreeg vrijdag acute verlammingsverschijnselen aan haar achterlijf. Het team van Dierenkliniek Leeuwendael stond onmiddelijk voor haar klaar om haar (weer) de best mogelijke behandeling te geven. Ze hebben alles uit de kast getrokken om April er bovenop te krijgen.
Helaas ging April's conditie zaterdagochtend hard achteruit.
Wij zijn verdrietig maar weten ook dat wij 12 jaar lang genoten hebben van een klein hondje met een groot karakter.
Een heel verdrietig afscheid; wij gaan Mevrouw Hartman met haar lieveling Charly echt missen. Charly was een vrolijk hondje ondanks alle klachten die hij had. Van pup af aan kwam hij regelmatig bij ons langs op de praktijk. Charly kwam in de eerste jaren dan eens voor een oortje of oogje, dan eens voor zijn anaalklieren. Charly was eigenwijs en wilde nog wel eens wat geks opeten, gelukkig is dit altijd goed gegaan en heeft hij daarvoor nooit onder het mes gehoeven. Hij hield nogal van eten, wat hem uiteindelijk een dieet opleverde. De lekkere hapjes moest hij echt over gaan slaan. Hij bleek gevoelig te zijn op zijn maag en darmstelsel, dus mocht hij over op een lichtverteerbaar dieet, maar wel op een strikte, vaste hoeveelheid per dag. Zo ging het goed totdat in 2012 bij Charly suikerziekte werd geconstateerd. Om zijn suikerwaarde te controleren kwam hij regelmatig naar de praktijk. Het bloedprikken liet hij steeds makkelijker toe. Mevrouw zorgde heel goed voor hem en kon hem thuis insuline geven. Een jaar later kwam er uit een echo-onderzoek dat Charly een vreemde massa in zijn maag had zitten. Met medicatie en speciaal dieet kon hij mooi stabiel blijven en goed functioneren. Zo kabbelde het een aantal jaren door; Charly wist precies wat er van hem verwacht werd als hij bij ons op tafel stond, want voor die lekkere koekjes wilde hij best wel een druppeltje bloed geven. Helaas ging het de laatste weken in rap tempo slechter met Charly; zijn suikerwaardes kregen we niet meer goed onder controle en hij kwam maar niet van zijn diarreeklachten af. Zijn zicht werd slecht en hij was elke dag slap en kon zijn rust niet meer vinden. Met alles wat Charly al had doorgemaakt wilde mevrouw hem een lijdensweg besparen. Wij wensen mevrouw Hartman ontzettend veel sterkte met het verlies van haar allerliefste vriendje. Wij, het personeel van onze kliniek, gaan Charly ook erg missen en de gezellige momenten aan de balie met mevrouw Hartman ook.
Ze was bijzonder, en dat was ze! Ondanks alle goede zorgen hebben we afscheid moeten nemen van Sleazy. Sleazy werd behandeld voor haar schildklier, haar nieren en in het verleden ook vaak voor blaasonsteking. Sleazy was een zeer stressgevoelig poesje. Als ze naar de praktijk moest komen was dit altijd een hele onderneming. Helaas liet Sleazy zich niet behandelen zonder narcose. De ritjes naar de praktijk hebben we dan ook tot een minimum beperkt. Thuis kon mevrouw goed voor Sleazy zorgen en de medicatie en voeding geven die ze nodig had. Ze kreeg ook pijnstilling voor spondylose in haar rug. Zo bleef ze lange tijd stabiel. Uiteindelijk is de pijn in haar rug en heupen zo heftig toegenomen dat mevrouw diezefde dag besloot haar te laten gaan. De dierenarts kon gelukkig meteen komen en heeft Sleazy thuis ingeslapen. Zo dachten we dat waarschijnlijk haar nierproblemen de overhand zouden krijgen, niets bleek minder waar. Zo kwam het afscheid ineens toch snel en onverwacht... Sleazy heeft dankzij de goede zorgen van haar 'mama' de hoge leeftijd van ruim 17 jaar mogen bereiken. Wij ontvingen van mevrouw dit lieve bericht: Lieve allemaal, Bedankt voor jullie begrip, geduld en medenken de afgelopen jaren als ik weer eens in de stress belde over Sleazy. Bedankt voor jullie geduld, begrip en dierenliefde als ik met Sleazy kwam, voor mij een Prinses, voor jullie een tijger. En bedankt voor jullie snelle handelen afgelopen vrijdag. Wat zijn jullie een toppers (Els en Saskia)!! Zo snel zoeken naar een oplossing en zelfs opgeven van een vrije dag om mijn lieve poezebeest uit haar lijden te verlossen. Groetjes en liefs, Wij wensen mevrouw Singerling ontzettend veel sterkte met dit grote verlies. Sterkte met het lege mandje, een leeg huis en de stilte die is gevallen....
Menu
Cookies helpen ons jou de beste gebruikservaring te bieden. Lees meer.
Onze website maakt gebruik van cookies om jou van andere gebruikers op de website te onderscheiden. Hiermee kunnen we jou een goede gebruikservaring op de website bieden en deze blijven optimaliseren. Bekijk ons cookiebeleid.
We gebruiken drie verschillende cookietypes op onze website. Je voorkeur kan je hieronder aangeven.
Deze cookies zijn nodig om de website te laten werken. Zij worden altijd geplaatst.